Öz Göç, insanlığın varoluşundan bu yana toplumlara değişik yönleriyle etkisini hissettirmiş sosyal bir vakıadır. İnsanlık tarihinin gerçeğidir ve her dönemde karşımıza çıka gelmiştir. Türkiye bu tarihi gerçeklik ile dönem dönem yüzleşse de 2011 yılı itibariyle 21. YY'ın en büyük göç hareketliliğine ev sahipliği yapmıştır. Dolayısıyla, bu kütlesel göç hareketinin Türkiye'ye birçok etkisinden söz etmek kaçınılmaz olmuştur. Araştırmamızın konusu, göçe maruz kalmış Suriyelilerin Türkiye'de verilen din eğitimini örgün ve yaygın boyutlarıyla nasıl deneyimlediklerini ortaya koymaktır. Bizim buradaki amacımız göç olayını yaşamış bireylerin Türkiye' de din eğitimini nasıl deneyimlediklerini anlamaya çalışarak, onların anlam dünyalarında nelere karşılık geldiğini irdelemektir. Bu bağlamda fenomenolojik yöntem, savaş ve göçü yaşamış bireylerin tecrübelerini derinlemesine anlamak adına ve bu tecrübelerin derinlerinde nasıl bir ihtiyacı ortaya çıkardığını belirlemede tezimizin problemi için uygun bir yöntem olarak seçilmiştir. Çalışmamızın Türkiye' de verilen din eğitiminin bir mülteci gözüyle, göç ve din eğitimi ile ilgili karşılaştıkları sorunlar ve bunlara çözüm önerileri sunarak alan literatürüne katkı sağlanması amaçlanmaktadır. Çalışmamızda 24 Suriyeli mülteci ile yapılan derinlemesine mülakat verilerinden yararlanılmıştır. Veriler dört ana tema üzerinden değerlendirilerek, toplamda 19 alt tema- kodlama ortaya çıkarılmıştır. Araştırmamız, Ankara' da Suriyeli mültecilerin yoğun bir şekilde yaşadığı "Küçük Halep" olarak da adlandırılan Altındağ İlçesi – Ulubey ve Önder mahalleleri çevresinde gerçekleşmiştir. Elde edilen verilerin sonuçlarından, Suriyeli mültecilerin aldıkları din eğitiminin Türkiye' ye uyumlarında önemli etkisinin olduğu tespit edilmiştir. Yaygın din eğitiminde karşılaştıkları bazı din görevlilerinin onların hayatlarında dönüm noktası olduklarını belirtirken, samimi olmayan ve önyargı barındıran din eğitiminin de Suriyeli bireylerin topluma uyumlarını reddetme eğilimini arttırdığı görülmüştür. Suriyeli yetişkin, genç ve çocukların içinde bulundukları durumu anlamanın, verdikleri kayıpların farkında olmanın örgün ve yaygın eğitim için son derece önemli olduğu belirlenmiştir